pływalnia miejska/nowa synagoga
art performance in Pływalnia Miejska (City Swimming Pool) Poznań, a former synagogue
text: Joseph Rolnick (1879 / Russia - 1955 / New York)
composed by: David Lang (2001)
filmed by: Tomasz Pawłowski
performed by: Christina Everts
Leyg ikh mir in bet arayn
Un lesh mir oys dos fayer
Kumen vet er haynt tsu mir
Der vos iz mire tayer
Banen loyfn tsvey a tog
Eyne kumt in ovnt
KhÕher dos klingen Ð glin glin glon
Yo, er iz shoyn noent
Shtundn hot di nakht gor fil
Eyns der tsveyter triber
Eyne iz a fraye nor
Ven es kumt mayn liber
Ikh her men geyt, men klapt in tir,
Men ruft mikh on baym nomen Ikh loyf arop a borvese
Yo! er iz gekumen!
text: Joseph Rolnick (1879 / Russia - 1955 / New York)
composed by: David Lang (2001)
filmed by: Tomasz Pawłowski
performed by: Christina Everts
Leyg ikh mir in bet arayn
Un lesh mir oys dos fayer
Kumen vet er haynt tsu mir
Der vos iz mire tayer
Banen loyfn tsvey a tog
Eyne kumt in ovnt
KhÕher dos klingen Ð glin glin glon
Yo, er iz shoyn noent
Shtundn hot di nakht gor fil
Eyns der tsveyter triber
Eyne iz a fraye nor
Ven es kumt mayn liber
Ikh her men geyt, men klapt in tir,
Men ruft mikh on baym nomen Ikh loyf arop a borvese
Yo! er iz gekumen!
Holodomor
Deze performance, door mij opgevoerd in het najaar van 2014, is getiteld Holodomor. Zo wordt de hongersnood die in Oekraïne heerstte in 1932 en 1933 genoemd. Een tragedie, met opzet veroorzaakt. Stalin heeft doelbewust het Oekraïnse volk uit laten hongeren door graan en vee planmatig af te nemen.
'[Holodomor is] de belangrijkste gebeurtenis die ten grondslag ligt aan de vorming van een moderne 'versplinterde' samenleving waarin allen vervreemd zijn van allen.' – Hannah Arendt Een dag heb ik besteed aan het uitschrijven van een lijst namen van overledenen aan de ramp. Het is maar een beperkte lijst, omdat er geen systematische administratie werd bijgehouden van dit verschrikkelijke voorval. Het hele land was ontregeld, mensen groeven hun eigen graven en begroeven zichzelf door erin te gaan liggen op de dag van sterven. De lijst die ik vond is maar van één stad en ik neem aan dat maar een klein aandeel mensen die werkelijkheid gestorven zijn in deze regio in de administratie terecht zijn gekomen. Toch telde de lijst 222 namen. Deze schreef ik op tijdens acht uren op een rol papier die uiteindelijk 9 meter besloeg. Het was voor mij een soort gebed. Soms kon ik me familie's voorstellen, omdat dezelfde naam een paar keer terug kwam. Ik begon de performance nuchter, laat in de ochtend en heb tijdens de acht uren schrijven niet gegeten. Gewoonweg uit solidariteit. Pas na lange tijd kwam ik erachter wat de 'instigator' had kunnen zijn voor deze actie: 'Ik zou jullie allemaal bij je naam willen noemen', schreef de Russische dichteres Anna Achmatova in haar Requiem, 'maar de lijst is weggehaald en er is verder geen enkele plaats waar ik kan zoeken.' (p.19 Bloed Landen, Timothy Snyder). Ik heb gepoogd te doen wat Anna Achmatova zich voor onmogelijk hield. Deze performance heb ik niet opgevoerd als politiek statement. Ik heb dit gedaan uit liefde voor mensen. Overigens niet alleen deze mensen die geleden hebben (hoewel ik me daar in eerste instantie wel op richtte). Nadat ik een aantal citaten van Hannah Arendt tegen kwam, ontdekte ik dat ik deze performance deed uit liefde voor alle mensen die zijn beïnvloed door deze gruwel daden. Volgens Hannah Arendt heeft deze gebeurtenis onze hele samenleving beïnvloed. De invloed die Holodomor heeft gehad, beslaat ook de politiek. Veel vollediger echter, zingt ze door in dagelijkse mensenlevens. In familiegeschiedenissen. Of er nou over wordt gepraat of gezwegen, de tragedie kan nog (onbewust) generaties lang voelbaar zijn. Een mens is er door getekend en geeft dit door aan de wereld om hem/haar heen. Dit geld voor de overlevenden en overledenen van dit afgrijselijke gebeuren. Een volledig uitgemoorde familie laat namelijk ook iets achter; een negatieve ruimte. Ik denk dat deze tragedie meer en langer doorspeelt in het dagelijks leven, dan in de politiek, omdat de politiek dingen benoemt, afbakent en rationaliseert. Op die wijze de herinnering telkens weer tot een halt gebracht. 'Liefde is krachtens haar wezen onwerelds en dit is, veel meer dan haar zeldzaamheid, de reden waarom zij niet slechts a-politiek maar antipolitiek is en wellicht de machtigste van alle antipolitieke krachten' – Hannah Arendt Ondanks dat ik van de performance geen politiek statement wilde maken, kunnen mensen het zo opvatten. Christina Everts - 2016 |
krzyk/scream/skrim
art performance in Pływalnia Letnia, Poznań
text: Joseph Rolnick (1879 / Russia - 1955 / New York)
composed by: David Lang (2001)
performed by: Christina Evert
2015
text: Joseph Rolnick (1879 / Russia - 1955 / New York)
composed by: David Lang (2001)
performed by: Christina Evert
2015